กัสสัปปะ

ฉันเดินลงมา
จากกระท่อมบนภูเขา
สู่ถนน
เพื่อขออาหาร

ฉันหยุดตรงชายโรคเรื้อน
ผู้กำลังทานอาหาร
ด้วยมืออันเน่าเละ
ในบาตรของฉัน
เขาใส่เศษอาหารชิ้นหนึ่ง

ในบาตร
นิ้วมือหนึ่งของเขา
หักและตกลงไป
ฉันเอนตัวพิงกำแพง
และทานอาหารมื้อนั้น

นอน
ใต้ต้นไม้ และห่อตัว
ในผืนเศษผ้า

รับเศษอาหารทุกอย่าง
ที่ผู้คนไม่ต้องการ
หาหยูกยา
จากขี้วัว

มีแต่คนเช่นนั้น
ที่จะเดินท่องไปอย่างอิสระ
ทั่วทั้งสี่ทิศ

มีแต่คนเช่นนั้น
ดุ่มเดินไปอย่างอิสระ

i came down from my
mountain hut
into the streets one day
to beg food

i stopped where a leper
was feeding himself
with his rotted leper’s hand
into my bowl
he threw a scrap

into my bowl as he threw it
one of his fingers broke and also fell
i simply leaned against the wall
and ate

taking whatever scraps
are tossed
finding medicine
in cow dung

sleeping
beneath a tree and wrapped in
tatted robes—

only a man like that
walks free in all the four
directions

only a man like that
walks free


(from Theragatha and Therigatha)
วิจักขณ์ พานิช แปล