กวีต้องการอะไร?

กวีไม่ต้องการปากกาและกระดาษ
เพราะสมัยนี้มีคอมพิวเตอร์ใช้แล้ว
กวีไม่ต้องการหัวใจ
เพราะหัวใจกวีอาจขุ่นมัว
และคนอ่านอาจมีหัวใจมากกว่ากวี

แต่กวีต้องการค้อนขนาดใหญ่
ไว้ทุบความเศร้า ความปิติ ความลุ่มหลง
ให้แหลกละเอียดจนเห็นเนื้อใน
และกวีต้องการกาวตราช้าง
เพื่อประสานประสบการณ์ที่ผุกร่อน
ก่อรูปในรูปแบบใหม่ๆ

กวีต้องการหม้อต้มสุกี้
เทเอาผู้อ่านที่หลากหลายลงไปคละเคล้า
แล้วเร่งให้สุก(สุข)ขึ้นพร้อมกัน

กวีต้องการนาฬิกา
เพื่อนัดหมายการก่อกำเนิดในทุกวินาที
ให้มาเรียงตัวอย่างพร้อมเพรียง

กวีต้องการตู้เย็น
ยัดเอาความรู้สึกที่ล้นเหลือ
ซุกไว้ในช่องแช่แข็ง

กวีต้องการรถถัง
บุกทะลุทะลวงแนวหน้า
ที่ครูกวีพลีชีพไว้

กวีต้องการอะไร
กวีต้องการกระจก
เอาไว้ส่องสะท้อนบทกวีกับกวี
ในมุมมองที่ต่างออกไป
(ไม่ก็เอามากรีดข้อมือตาย)
กวีต้องการร่างกาย
เพื่อออกไปดมกลิ่นหอมที่คนอื่นดมดอม
ด้วยตัวของกวีเอง

จาก วงเหล้ากลุ่มเพื่อนข้าเป็นกวี
โดย ปกรณ์ เลิศเสถียรชัย

"I am a stenographer of my
mind. I write down what
passes through it, not what
goes around me. I am a poet"

Allen Ginsberg

ป.ล.ด้วยจิตคารวะแด่บทกวีอันงดงามของปกรณ์ ที่ส่งมาให้อ่านเป็นออเดิร์ฟโดยพี่ตี่ ขอให้บุญกุศลดลให้ปกรณ์ได้ตามจิตวิญญาณและเส้นทางอันพิศดารของอัลลัน กินส์เบิร์ค แจ็ค เคโรแว็ค และ นานาบีทโพเอ็ท โดยพลัน

หยาดฝนบนห่าเพลิง

"ในชีวิตจริงของเรา บางสิ่งที่เราไม่ชอบ บางสิ่งที่เราไม่ต้องการ บางสิ่งที่เราตีตราว่าเป็นความทุกข์ เป็นความอยุติธรรม เป็นความไม่เท่าเทียม เป็นความก้าวร้าว เป็นความรุนแรง มันได้มาปลุกให้เราตื่น มันได้มาปลุกให้เราตระหนักว่า 'ชีวิต' ไม่มีความแน่นอนอะไรเลย"

"ประสบการณ์จากความทุกข์ มันทำให้เราเห็นคุณค่าว่าจิตใจที่บริสุทธิ์ จิตใจที่เปิดกว้าง จิตใจที่ละเอียดอ่อน และอ่อนโยนเท่านั้น ที่จะทำให้เราสามารถเผชิญกับความทุกข์ที่เราประสบได้"

วิจักขณ์ พานิช


จาก "หยาดฝนบนห่าเพลิง"
โดย รพีพรรณ สายันต์ตระกูล

สื่อสารอย่างสันติ

สองวันที่ผ่านมาดีใจที่ได้กลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง แม้ว่าจะเป็นนักเรียนที่เกเรไม่ต่างจากที่เคยเป็นมา เช่น แฮงก์มาเรียน คุยในห้อง หรือ แซวคุณครู เป็นต้น

แต่การเข้าอบรม "สื่อสารอย่างสันติ" ครั้งนี้ ทำให้เราเห็นความเป็นไปได้ในการเผชิญกับปัญหาความสัมพันธ์กับคนใกล้ชิดที่รุมล้อมเราอยู่ ไม่ง่ายเลยจริงๆ ต้องใช้เวลา การลองผิดลองพลาด ความกล้าเผชิญ และการฝึกฝนในชีวิตประจำวันอย่างสม่ำเสมอ ความรู้เนื้อรู้ตัวในการสื่อสารเป็นทักษะสำคัญที่จะทำให้ "ภาวนาคือชีวิต" อย่างแท้จริง ไม่ใช่ว่าทุกครั้งที่เราอยู่ในความสัมพันธ์เราต้องโหยหาการอยู่คนเดียว หรือ ทุกครั้งที่เอ่ยปากสื่อสาร เราต้องโหยหาความเงียบ อย่างที่เคยทำๆมา

a bhikkhu

"Not by adopting the outward form does one become a bhikkhu."

"He who has no attachment whatsoever towards the ‘mind-and-body’ and who does not grieve for what he has not, – he indeed, is called a bhikkhu."

"Whoso herein, has abandoned both merit and demerit, he who is holy, he who walks with understanding in this world, – he indeed, is called a bhikkhu."

Dharmapada

๑๕ มีนา

ชุมนุมโยคีและโยคินี ๔
๑๕ มีนาคม ๕๒
เรือนร้อยฉนำ, สวนเงินมีมา
คลองสาน

จอมซ่า

shambhala training

ข่าวฝากจาก bangkok shambhala หน่วยงานภาคพื้นเมืองไทยของ shambhala international
http://bangkok.shambhala.info



Mar25 Public Lecture "What is Shambhala?" by Craig Warren Smith 2 pm, Room 708, Boromratchakumari Building, Faculty of Arts, 7th floor, Chulalongkorn University.

Apr 3-4-5 Shambhala Training Level 1: the Art of Being Human
by Craig Warren Smith

for more detail CLICK >>>

๑๐ มีนา เสวนาที่ธรรมศาสตร์

งานเสวนาครั้งนี้ ถือเป็นการพูดต่อหน้าสาธารณชนที่รู้สึกอิ่มเอมใจที่สุดเท่าที่เคยประสบมา พลังจากสายธรรมและคำของครูบาอาจารย์ที่ผ่านลงมา ถ่ายทอดออกมาเป็นข้อความอันศักดิ์สิทธิ์ที่ควรค่าแก่การสดับรับฟังโดยทั่วกัน







เสวนา ”ปลดปล่อยธิเบต ๕๐ ปี หลังจากที่ถูกจองจำ”
• ภิกษุณีธัมมนันทา
• ประวิตร โรจนพฤกษ์
• วรศักดิ์ มหัธธโนบล
• วิจักขณ์ พานิช
• ลภาพรรณ ศุภมันตา ดำเนินรายการ

เริ่มเสวนาสี่โมงเย็น
ปิดท้ายด้วยปัจฉิมกถา โดย อาจารย์สุลักษณ์ ศิวรักษ์

ตลอดงานพบกับ การแสดงภาพการช่วยเหลือคนชราพลัดถิ่นในทิเบตให้เข้าเฝ้าทะไลลามะ สินค้าและหนังสือเกี่ยวกับทิเบต/สันติภาพฯลฯ สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ ๐๘๓-๒๒๔-๙๘๖๗ / ๐๒-๔๓๘-๙๓๓๑-๒

"Liberating Tibet after 50 years of Domination"
Panel Discussion w/ Bhikkuni Dharmananda, Vichak Panich,et.al.
10 March 09
Thammasat University, Bangkok

lowest of the low

remembering the example of an old cow:
she's content to sleep in barn.
you have to eat, sleep, and shit--
that's unavoidable--anything
beyond that is none of your business.
do what you have to do,
and keep yourself to yourself.

you're as low as the lowest,
so you ought to be humble
there's a whole hierachy above you,
so stop being proud.
you shouldn't have too many close associates
because differences would surely arise.
since you're not involved
in religious and political activities,
don't make demands on yourself.
give up everything. that is the point!!


yogi trime lodro

mind mandala

"mind mandala"
mandala of practitioners' mind

สัมผัสกับความลุ่มลึกจากประสบการณ์ตรงของเพื่อนร่วมทาง
เข้าไปทักทาย สะท้อนความรู้สึก เป็นกำลังใจให้แก่กัน

ร่วมแบ่งปันประสบการณ์บนเส้นทางแห่งการฝึกตน
มอบถวายเป็นมณฑลหลากสีสันอันวิจิตร
แด่ครูบาอาจารย์ในสายธารแห่งการตื่นรู้

ด้วยศรัทธาและความจริงใจในสายธรรมปฏิบัติที่คงมั่น ไม่ผันแปร

"มณฑลวัชรปัญญา"
shambhala04@gmail.com
๑๐๘/๑ ซ.บางขุนนนท์ ๑๐
เขตบางกอกน้อย กรุงเทพ ๑๐๗๐๐

จดหมายข่าววัชรปัญญาประจำเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๒

ยิ่งเราสามารถเข้าถึงวิถีแห่งการภาวนาอย่างเป็นเนื้อเป็นตัวมากขึ้น เราก็จะพบว่าประสบการณ์ทางจิตวิญญาณนั้นช่างกว้างใหญ่ไพศาล ปราศจากขอบเขตหรือข้อจำกัดใดๆ หลายสิ่งที่เรา "คิดว่าเป็นไปไม่ได้", "คิดไม่ถึง", "ไม่มีทาง", "ฝันไปแน่นอน", "บ้าไปแล้ว" จะค่อยๆปรากฏให้เราได้สัมผัสมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยพื้นที่ภายในแห่งการยอมรับ การสัมผัสรับรู้โลกที่ละเอียดอ่อน ความรัก ความอ่อนโยน ความไว้วางใจ กับ หัวใจที่เปิดกว้างเรียนรู้ต่อความเป็นไปได้ในทุกขณะ นี่คือโลกอันศักดิ์สิทธิ์ ที่ทุกประสบการณ์ในชีวิตเต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย ทุกเรื่องราวได้เข้ามาเปิดตาปัญญาของเราให้ตื่นโพลง และทุกลมหายใจเข้าออกเป็นหนึ่งเดียวกับการฝึกฝนและการเปิดใจ สู่การผ่อนคลายอยู่ในโลกแห่งความไม่รู้อันรุ่มรวย

เส้นแบ่งระหว่างการภาวนาและไม่ภาวนาจะบางลงไปเรื่อยๆตามความก้าวหน้าของการปฏิบัติ เรามีความคงมั่น ดำรงอยู่กับทุกภาวะในใจเรา เลิกบ่น เลิกตำหนิ เลิกต่อว่า เพราะเราตระหนักดีว่าโลกภายนอกเป็นดั่งภาพสะท้อนของใจ ให้สภาวะภายในได้ปรากฏขึ้น ตั้งอยู่ และคลี่คลายไปในมณฑลแห่งการตื่นรู้ เราไม่ต้องการที่จะปั่นวงล้อของความขลาดเขลา และขมวดปมในใจให้ซับซ้อนต่อไปด้วยความคิด การโต้ตอบ และการตัดสินถูกผิดอย่างไม่รู้จบ นั่นแสดงถึงธรรมชาติของการเดินทางด้านในที่มุ่งไปสู่พื้นที่แห่งการคลี่คลายอยู่เสมอ

ยิ่งเราคลายจากข้อจำกัดทางความคิดที่มีต่อตนเอง ผู้อื่น และโลกที่เรามองเห็น ได้มากเท่าไร เราก็จะสามารถสัมผัสได้ถึงศักยภาพภายในตนเอง ผู้อื่น และโลกแห่งการถักทออันวิจิตรตระการได้มากเท่านั้น ในแต่ละย่างก้าวแห่งการเติบโต เราจำเป็นที่จะต้องมอบถวาย ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณเหล่านั้นแด่สายธรรมแห่งการตื่นรู้ แด่ครูผู้สืบทอดสายธรรมแห่งคำสอนอันบริสุทธิ์นั้น แด่สรรพสัตว์และเพื่อนเกิดแก่เจ็บตาย เราไม่เก็บอะไรไว้กับตัวทั้งสิ้น ไม่แม้แต่เศษธุลีเดียว พื้นที่ของใจที่เปิดกว้าง สิทธาบารมี คุณงามความดีทั้งหลาย เราแผ่ขยายออกไปเติมเต็มทั่วจักรวาล นั่นคือหนทางเดียวที่การฝึกฝนบนหนทางแห่งการสละละวาง หนทางแห่งการเป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่งจะสามารถคลี่ต่อไปได้

ด้วยการดำรงอยู่ในเนื้อในตัวจะทำให้ผู้ฝึกแต่ละคนค้นพบศักยภาพในตน อันเป็นเหมือนพรอันศักดิ์สิทธิ์ที่เราได้รับมอบจากสายธรรม เป็นเสมือนประตูทางเข้าสู่การเดินทางด้านใน การค้นพบว่าชีวิตที่เกิดมามีคุณค่าและความหมายเหนือการถูๆไถๆวนไปตามเวรตามกรรม ทว่าเมื่อศักยภาพนั้นได้ฉายแสดงออกมาแล้ว สิ่งแรกผู้ฝึกจะต้องทำ เช่นเดียวกัน คือ การมอบศักยภาพทั้งหมดนั้นแด่สายธรรม จากนั้นจึงน้อมนำสู่การยังประโยชน์เพื่อผู้อื่นอย่างไม่หวังผลใดๆตอบแทน ใช้ศักยภาพนั้นเพื่อการขัดเกลาตนอย่างไม่รู้เหน็ดรู้เหนื่อย เป็นกระบวนการบ่มเพาะความเต็มเปี่ยมจากภายใน จางคลายจากการปรุงแต่ง สู่ความบริสุทธิ์ของต้นธารแห่งศักยภาพภายในยิ่งๆขึ้นไป

"ภาวนาคือชีวิต" ดังนั้นเส้นทางแห่งการภาวนาจึงต้องแลกมาด้วยชีวิต การภาวนาไม่ใช่การลงทุนทางธุรกิจที่จะต้องได้อะไรเราจึงจะทำ "เอาชีวิตเข้าแลก" นั่นคือสิ่งที่สายธรรมต้องการจากเรา นั่นคือหนทางเดียวเท่านั้นที่การเดินทางแห่งจิตวิญญาณของเราจะบริสุทธิ์และจริงแท้ ดังที่เร้จจี้จะเน้นย้ำนักเรียนทุกคนเสมอว่า

"You must give your life; give everything to the dharma. And the dharma will give it back to you moment by moment."


ในดวงจิตแห่งครู
วิจักขณ์

ดารา

ดวงดารามีมากมาย
ไม่มีดวงใดงดงามเท่า
ในฟากฟ้าค่ำคืนอันมืดมิด
ส่องสว่างงามวิจิตรสุกใส
ขอเจ้าเป็นแรงดลใจให้พ่อ

ชุมนุมโยคีและโยคินี ๔

ชุมนุมโยคีและโยคินี ครั้งที่ ๔
"วันดี๊ดี สิบห้ามีนา"
แปดโมงครึ่งถึงห้าโมงเย็น
มาคลี่คลายปริศนาว่าสิบห้ามีนาเป็นวันอะไร
ด้วยการมอบใจถวายแด่มณฑลแห่งการตื่น
ภาวนา ภาวนา นั่งเฉยๆ ไม่มีอะไร
ไม่มีความคาดหมาย ไม่มีหวัง
มีแต่เนื้อแต่ตัว ปัดเป่าความหวั่นกลัวให้จางคลาย
พาเพื่อน พาแม่ พาแฟนมาได้
สบายๆไม่เครียด
จะหอบหิ้วขนมมาฝากเพื่อนโยคีและโยคินีก็ดีเหมือนกัน
สิบห้ามีนานี้ ที่เรือนร้อยฉนำ สวนเงินมีมา
ส่งอีเมล์มาแจ้งล่วงหน้าจ่าหัว "สิบห้ามีนา"
ที่ shambhala04@gmail.com

ค่าผ่านประตู: ช่วยลงขันกันคนละนิดละหน่อยตามกำลังก็แล้วกัน
จำนวน: ไม่เกินสี่สิบสี่

อุปกรณ์ที่ต้องเตรียมมา:
๑. สายรัดเข่า, เข็มขัด, หรือ ผ้าขาวม้า
๒. อาหาร/ ของว่าง/ ของแจก สำหรับแบ่งปันเพื่อนๆโยคี (ถ้ามี)
๓. เบาะรองก้นที่คุณนั่งถนัดถนี่ (ถ้ามี)
๔. (กับ) เนื้อกับตัว

สิ่งที่ไม่ควรเอามา: รถยนต์

เรือนร้อยฉนำ สวนเงินมีมา: เลขที่ ๖๖๖ ถ.เจริญนคร เป็นตรอกห้องแถว
อยู่ระหว่างซ.เจริญนคร ๒๑ กับ ๒๒ ฝั่งตรงข้ามมีปั๊มเชลล์ ข้างๆมีอู่ซ่อมรถ

แผนที่ตามลิงค์ข้างล่าง
http://www.semsikkha.org/semmain/images/map/roychanum.jpg

การเดินทางโดยปราศจากจุดหมาย

วันหนึ่งที่ ฉันอยากเป็น ฉันอยากพูด ฉันอยากฟัง ฉันอยากได้ ฉันอยากเห็น ฉันอยาก...

และแล้ว... ฉันรู้สึกว่าตัวเองเก่งกาจ ตัวเองมีอำนาจ ตัวเองสามารถ ตัวเองยิ่งใหญ่ ตัวเองเป็นเหมือนใครใคร

ต่อมา... ฉันกลับพบว่า ทุกอย่างที่ฉันเป็น ทุกอย่างที่ฉันมี ทุกอย่างที่ฉันรู้สึก ทุกอย่างที่ฉันสัมผัส มันเหมือนไม่ใช่ มันเหมือนไม่ได้ มันเหมือนไม่มี มันเหมือนไม่ใช่วิถี

เดี๋ยวนี้... ฉันไม่อยากเป็น ฉันไม่อยากพูด ฉันไม่อยากฟัง ฉันไม่อยากได้ ฉันไม่อยากเห็น

เพราะ... ทุกอย่างที่เป็น ทุกอย่างที่เห็น ทุกอย่างฟัง ทุกอย่างที่ได้ ทุกอย่างที่สัมผัส

มันก็คือตัวฉันเอง

ก็แค่นั้นเอง

โดย พี่เกียว






"ภาวนาคือชีวิต ๒"
การเดินทางโดยปราศจากจุดหมาย
๒๑-๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
นายท้ายกับ๑๘ เพื่อนร่วมทาง
ณ บ้านปางไฮ จ.เชียงใหม่