วันก่อนได้รับอีเมล์จากนภา สะดุดกับเนื้อความตอนหนึ่งที่ว่า....
................
อาจารย์ชัยวัฒน์สอนว่า หัวใจของเราต้อง broken หลายๆครั้ง แล้วเราจะพบ real heart
"If we know how to hold our heartbreak, the heart breaks open into something larger. This tight little fist of a thing called the heart, by being broken open, now has new capacity to hold our own pain and our own joy, and a new capacity to hold the same in the larger world. "
Parker Palmer
.................
ถ้าหัวใจเป็นเหมือนก้อนเนื้อเชิงวัตถุธรรมก้อนนึง เวลาที่มันถูกทำให้เจ็บปวด เผชิญกับความสูญเสีย ความพลัดพราก การแตกสลายของมันก็คงนำมาซึ่งความดับสูญ ความพร่อง และความโกรธแค้น ทรมานแสนสาหัสของการหมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง นั่นคือทัศนคติแบบปกป้องปิดกั้นของอัตตา เป็นวิถีของการมองโลกแบบแยกเป็นส่วนๆ, hope & fear, ควบคุมตามความยึดมั่นทางความคิดอย่างแข็งทื่อ และในความเป็นจริงเราต่างก็มีความคุ้นเค้ยกับการมองโลกแบบนั้นไม่มากก็น้อย ซึ่งสิ่งหนึ่งจะเข้ามาช่วยให้เรา "ตื่น" ขึ้น นั่นก็คือ ไฟแผดเผาของความทุกข์นั่นเอง
สำหรับผู้ปฏิบัติแล้ว "ความทุกข์คือหนทาง" มันคือข้อความแห่งความรักและความเมตตาแห่งสากลจักรวาล ที่ส่งผ่านโลกอันดำมืดของอัตตาที่เราคิดว่าสวยงามที่สุด สว่างงดงามที่สุด ไม่ว่าตัวตนของเราจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน ความรักอันไม่มีเงื่อนไขแห่งจักรวาลก็พร้อมที่จะส่งผ่านให้เราเรียนรู้ที่จะเปิดรับกับแง่มุมของความเป็นมนุษย์ในด้านที่เรามองข้ามไปอยู่เสมอๆ ขอเพียงแค่เรายอมที่จะรับ และเปิดใจให้ไฟอันโชติช่วงแห่งประสบการณ์อันหมิ่นเหม่ ได้เผาผลาญความอหังการทางความคิด ที่ได้ปิดกั้นไม่ให้เราได้มองเห็นความเป็นไปได้อื่นๆในความเป็นมนุษย์
ความทุกข์คือเพื่อนแท้ ที่ไม่เคยโกหก มีแต่เราที่มักจะโกหก เสแสร้ง และกลบเกลื่อนกับเพื่อนคนนี้อยู่เสมอ ความทุกข์คือความเมตตา....คือเสียงอันอ่อนโยนของแม่ธรณีที่กระซิบข้างหูเราอย่างแผ่วเบา บอกให้เราได้...เปิด....ปล่อย....ผ่อน....วาง...ศิโรราบกับทุกประสบการณ์บนเส้นทางด้วยพื้นที่ของใจที่ไร้อคติ
พื้นที่ของใจจะเปิดออกได้ก็ด้วยการเสียดแทงของความทุกข์ หัวใจที่แตกออก สลายออก ก้าวข้ามความเป็นวัตถุธรรม สู่การสัมผัสรับรู้ทางจิตวิญญาณอันอ่อนโยน ที่แน่นอนว่ายิ่งจะเชื้อเชิญการรับรู้ที่ละเอียดอ่อนมากขึ้น และยิ่งจะสัมผัสจิตใจอันไร้กฏเกณฑ์ของเพื่อนมนุษย์ได้มากขึ้น
ท่ามกลางไฟร้อนแรงที่แผดเผา...ท้ายสุดก็ขึ้นอยู่กับเพียงตัวเรา ที่จะสามารถฝึกฝนให้ดำเนินอยู่บนวิถีแห่งความสงบเย็น ท่ามกลางความโกลาหลนั้นได้อย่างไร?
คำตอบไม่มีเขียนไว้ในหนังสือเล่มไหน จะพบได้ในชั่วขณะที่หัวใจแตกสลาย ศิโรราบให้กับภาวะแห่งการตื่นรู้ภายในเพียงเท่านั้น...
"A Heart Lost And Discovered"
If there is no full moon in the sky,
How is it possible to see the reflection in the pond?
If the tiger has sharp claws,
How is it possible not to use them?
How could we bake our bread
If there were no fire?
....
Those who have never cried in their lives, cry this time,
And shed tears that will water the earth:
So, we can produce further flowers and greenery.
Chogyam Trungpa Rinpoche
ระลึกถึงเพื่อนๆทุกคนเสมอ
วิจักขณ์
