อยากจะเป็น อรหันต์ สักพันชาติ
อยากจะขาด จากผลกรรม ที่จำหมาย
อยากจะมี อิทธิฤทธิ์ ฆ่าไม่ตาย
อยากลองหาย กลายร่างไป ไม่เห็นตัว
อยากจะเพ่ง เล็งเห็น วาระจิต
อยากมีฤทธิ์ เหาะเหิน เดินกลับหัว
อยากมีเดช เปรตผี มีคงกลัว
แต่กลับลืม ละความชั่ว ที่ตัวมี
บรรลุธรรม เลิศล้ำ สำเหนียกไว้
ล้ำที่ใจ หาใช่ ฤทธิ์รังสี
อยากตรัสรู้ แต่ภายใน ไร้ความดี
กลัวจะมี แต่อรหันต์กลายกลาย จิตใจทราม ฯ
วิจักขณ์
สวนโมกขพลาราม
๑๗ มีนาคม ๒๕๔๕
