แล้วหนูก็ยังงง ในเรื่องที่พี่ตั้มเขียน ที่ถามไป
who we are คืออะไร
what we are= what they are= what people are คือ อะไร
ไม่มีตัวตน ไม่มีตัวกูของกู แล้วเราคือใคร
เราคือทุกสิ่งทุกอย่าง
เราคือประสบการณ์
เราคือความสัมพันธ์
สิ่งนี้สิ่งนี้เป็นปัจจัย สิ่งนี้สิ่งนี้คือเกิดขึ้น
ถ้าไม่มีคนอื่น ก็ไม่มีเรา
ทุกสิ่งเอื้ออิงอาศัย
ดังนั้นถ้าเรา"คิด"ว่าเรารู้จักตัวตนแท้จริงของเรา เราก็ยึดมั่นในเวอร์ชั่นนั้น
นั่นล่ะปัญหา
คนส่วนใหญ่มักจะทำอย่างนั้นกับเรา
คือ "คิด"ว่า รู้จักตัวตนของเราดี
ห่วงใย และรัก ใน "เวอร์ชั่น" ที่เขาคิดว่าเป็นตัวเรา
มันเลยเป็นอุปสรรคของการเรียนรู้กันและกันในทุกขณะ
ไม่ยอมให้แต่ละฝ่ายได้เรียนรู้เติบโต เปลี่ยนแปลงตนเอง
พี่จึงรู้สึกว่า
ในฐานะที่เรารู้จักเรียนรู้เปลี่ยนแปลงตัวเองตลอดเวลา
บางทีแทนที่จะ feed ความคิดนั้นๆที่เขามีต่อเรา
บางครั้งก็อาจจะต้องทำให้เขาเจ็บ ด้วยการจริงใจกับตัวเองจริงๆ
เป็นตัวของตัวเอง
เรียนรู้เติบโตในแบบของเรา
มันอาจจะทำให้เขาเสียใจ เมื่อรู้ว่าเวอร์ชั่นที่เขาคิดแท้จริงไม่ใช่ตัวเราสักหน่อย
แต่เราก็ต้องทำ เพื่อให้เขาได้สัมผัสชีวิตที่แท้จริง ไม่ใช่"ความคิด"
สรุปว่าเราไม่ต้องไปคิดว่าเขาจะเป็นไง ปล่อยให้เขาทำในสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง ใช่ไหมคะ
ไม่ต้องยึดมั่นว่าเขาต้องเป็นยังไง แต่เปิดใจเรียนรู้ตลอด
คนเราเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
แล้วเราก็ไม่มีทางรู้จักใครได้จริงๆหรอก นอกจากรู้จักตัวเอง
ก็นั้นแหละค่ะ ทีหนูเคยถาม หนูยังไม่รู้จักตัวเองเลย
ก็ไม่มี "ตัวเรา" จะรู้จักได้ไง
เราไม่ต้องไปรู้จัก "ตัวเรา" , "ตัวกู"
ที่พี่เขียนว่า what we are/ who we are is so spontaneous and momentary
เรารู้จักตัวเราได้แค่ ณ ปัจจุบันขณะ
มีสติกับสิ่งที่คิด สิ่งที่ทำ
นั่นล่ะรู้จักตัวเอง
ค่ะ ขอบคุณค่ะ
เคลียร์แล้ว
แต่คงต้องลองทำ
ยากมาก
ยากสิ
ถึงต้องนั่งสมาธิไง
ฝึกฝนด้านในก็เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตได้อย่างถูกต้อง
ค่ะ
