เมื่อเราหวนมองกลับไปยังรังดักแด้
เราจะสัมผัสได้กับความทุกข์ที่เกิดขึ้นในโลกของความกลัว
อันจะดลใจให้เรามุ่งมั่นที่จะก้าวต่อไปบนหนทางของนักรบ
การเดินทางหาได้หมายถึงการเดินดุ่มๆอยู่บนทะเลทราย
ที่เป้าหมายอยู่ที่การไขว่คว้าตามหาเส้นขอบฟ้าอันไม่มีที่สิ้นสุด
ทว่าการเดินทางครั้งนี้ คือ การเดินทางด้านในที่จะค่อยๆคลี่คลาย
ด้วยคุณค่าและความหมาย
ที่จะประทับไว้อยู่ในจิตวิญญาณของเราตราบชั่วนิรันดร์
แสงเรืองรองแห่งอรุณรุ่งยามเช้า
หาได้อยู่นอกตัวเรา ราวกับดวงอาทิตย์ในท้องฟ้า
ทว่ามันได้ฝังอยู่แล้วในทุกๆอณู
ในศีรษะ
ในหัวไหล่
ในใบหน้า
ในเส้นผม
ในริมฝีปาก
ขอเพียงแต่เรามุ่งมั่นที่จะสืบค้น ทำความรู้จักกับท่วงท่า
ลักษณะนิสัย และความเป็นไปในทุกสภาวะ
เมื่อนั้น
เราก็จะสามารถพบได้
กับแสงเรืองรองอันยิ่งใหญ่
ที่จะฉายสะท้อนในทุกภาวะของการดำรงอยู่
เชอเกียม ตรุงปะ รินโปเช
ร้อยเรียงโดย วิจักขณ์
