25.11.07

หัวใจที่แตกสลาย

วิจักขณ์ พานิช




เมื่อความรักเพรียกหา...
สะกิดหัวใจอันเปราะบางให้สั่นไหว
จงตามเสียงแห่งรักไป
ในดินแดนที่ไม่มีใครเคยรู้จัก

แม้นหนทางจะสูงชัน
เต็มไปด้วยอุปสรรค
แม้นยามที่ปีกแห่งรักรัดรึง
จงไร้ซึ่งแรงต้าน

แม้นยามที่คมดาบใต้ปีกรัก
บาดใจให้เป็นแผล
หรือแม้นยามที่เสียงเพรียกแห่งรัก
หักภาพงามแห่งความฝันให้แตกสลาย
จงศิโรราบให้กับเสียงด้านใน
ด้วยหัวใจแห่งการเรียนรู้ที่จะรัก

ความรักไร้ซึ่งความปรารถนา
นอกเสียจากความปรารถนาที่จะรัก
แต่หากจะรักและไม่อาจเลี่ยงแรงปรารถนา
จงให้สิ่งนี้เป็นความปรารถนา

ปรารถนาที่จะหลอมละลาย
กลายเป็นสายน้ำที่ไหลริน
ขับร้องเป็นท่วงทำนองแห่งรัตติกาล
ปรารถนาที่จะสัมผัสความเจ็บปวด
จากความเปราะบางที่เต็มเปี่ยม
ปรารถนาที่จะรับบาดแผล
จากความเข้าใจในรัก
และปรารถนา...
ที่จะปล่อยให้เลือดรินไหล
ด้วยความเต็มใจและปีติ

( ถักทอและร้อยเรียง จาก The Prophet โดย Kahlil Gibran)