down time

every Sunday, i go to a group sitting at my friends' house (john, john, and susan). we usually sit together for an hour, do bodywork practice for another hour, and finish the session with another hour of sitting. This time, John asked me to give a short informal dharma talk to the group.

what I talked to the group was about the "down" times that we could all experience on the journey.

we might be doing a lot of spiritual practice, working closely with a great teacher, or beginning to share what we know with others. yes, we feel good. we feel inspired and our heart is filled with devotion.

then all the sudden, something happens--something that makes us feel horrible, disappointed, and upset with the whole situation. And we want to quit--we don't want to continue any further.



we feel as if the whole spirituality is full of shit and our mind is filled with doubts---doubts with ourselves, with our teacher, with the lineage, with the teachings, with the whole spiritual journey altogether. we are about to give up and turn away to live a so-called normal life--an ordinary, non-spiritual life. we want to settle down---"I'm tired", "no more journey", so to speak.

so, what are you going to do otherwise? why did you begin your spiritual practice in the first place? what do you want? what was your initial inspiration that brought you here? what do you expect from your teacher? what do you learn from hearing the teachings? what is the practice? are you doing anything? are you trying to become something other than being yourself?...

I was bomboarded with all these questions. It was so powerful. at that moment, i really had an opportunity to sneak into and look at every corner of my mind. it's almost like you are investigating your own fear, by asking these direct questions to yourself.

this down time is very important. it helps us to make our spiritual practice more pure without hopes and fears, preconception, expectation, or agenda, that we tend to carry them with us along the way. it helps clearing away the ground and brings us back

to the "don't know mind",
to the "journey withour goal",
to the "life without reference points",
or to the "immediate moment", which we all know what it is.

that's the only way our life can be real and we can be truly alive.

see, there's actually no choice if you really want to live a real life. ups and downs are part of the whole picture and it's the sign that things are still moving and your life is still unfolding beautifully.

friends, I am not going anywhere. I am not gonna become a better, more spiritual, more holy person. I am not gonna end up in the ten bhumis, sixteen dhyana states, or nibbana. it doesn't matter to me ...since I am who I am and I trust what my life offers me in every moment. i think that's truly what i want.

catch a fire

two days ago, i went to see "catch a fire", a movie about a piece of history of South Africa in the apartheid era.

Apartheid (literally "apartness" in Afrikaans and Dutch) was a system of racial segregation that was enforced in South Africa from 1948 to 1994. South Africa had long since been ruled by whites and apartheid was designed to form a legal framework for continued economic and political dominance of the other races by people of European descent.

after seeing the movie, it made me realize how little i knew about people in Africa and how suffered they have been from the social and economic oppression by White people. there's a lot to learn from African people, especially in how they could forgive those Whites from the killings those people have caused in the last hundred years and then, move on as a real-united country with freedom and harmony in its full sense.

btw, on the other side, this is an example of attutudes that white people in South Africa have--NO APOLOGY, whatsoever.

Botha, bastion of white rule, dies - CNN.com

integrity

วันนี้ได้มีโอกาสคุยโทรศัพท์กับพี่ฎ้ำ อัญชลี คุรุธัช
พี่สาวใจดีที่ปัจจุบันทำงานเป็นประธานให้กับ Buddhist Peace Fellowship

พี่ฎ้ำนั้นใช้ชีวิตวัยสาวในการทำงานเพื่อผู้ลี้ภัยตามชายแดน
ไม่ว่าจะเป็นในประเทศไทย ประเทศเพื่อนบ้าน หรือในตะวันตก

ผมรู้จักพี่ฎ้ำเพราะช่วงหนึ่งผมเคยมีความคิดจะไปเรียนต่อปริญญาเอก
ในโปรแกรม Social and Cultural Studies in Education (SCS)
ที่ UC Berkeley (ก่อนที่จะมาเสียแผน เสียคนเพราะเร้จจี้)
พี่เขาเรียนอยู่ในโปรแกรมนั้นพอดี กำลังอยู่ในช่วงสุดท้ายของการเขียน thesis



ได้คุยกันครั้งนี้ ทำให้ทราบถึงความกล้าหาญของพี่ฎ้ำ
ที่ตัดสินใจทิ้งปริญญาเอกที่ใกล้จะสำเร็จอยู่มะรอมมะร่อ
ด้วยเหตุผลง่ายๆว่า

"มันไม่ใช่ตัวพี่ กับงานต่างๆเพื่อสังคมที่พี่ทำอยู่
ถ้าต้องหยุดทุกอย่างเพื่อไปนั่งเขียนงานวิจัยชิ้นนึง พี่คงทำไม่ได้
แม้จะมาตระหนักเอาเมื่อสาย ก็ยังดีว่าต้องทิ้งงานที่เรารัก
ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราเพื่อเอาปริญญา พี่ว่ามันไม่คุ้มกัน"

หลายครั้งที่ผมเองเคยคิดจะอยากไปต่อปริญญาเอก
เนื่องจากความคิดที่ว่า
มันอาจจะมีประโยชน์ในฐานะ "ไม้กันหมา" ในภายหน้า

ตอนนี้ผมไม่รู้สึกว่าผมต้องการไม้ที่ว่านั้นอีกแล้ว
จะว่า มันเป็นความรู้สึกเดียวกับพี่ฎ้ำ ก็คงไม่ผิดนัก...

คุณค่าของคนค้นพบได้ภายใน
หากพบแล้วก็จงเดินตามเสียงแห่งคุณค่าที่ว่านั้น
อย่าได้ไปไหวหวั่นกับการไขว่คว้าหาป้ายราคา
ยอมให้คนอื่นมาตีค่าด้วยปริญญาเพียงใบเดียว

...

รถไฟเหาะ

อืม...

วางตารางเข้าฝึกเงียบตั้งแต่วันที่ ๑ ถึงวันที่ ๓๐ เดือนหน้า
ยังเสียวๆอยู่ว่าจะทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้รึปล่าว
๑๐ ชั่วโมงต่อวัน...ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำได้เลย

วันๆผ่านไป ช้าบ้างเร็วบ้าง
บางทีก็สับสน บางทีแรงบันดาลใจก็ล้น
ขึ้นๆลงๆ คลื่นเหียน เวียนหัว คล้ายอยู่บนรถไฟเหาะ

อยู่กับตัวเอง เหมือนเป็นคนบ้า
บางทีก็อยากจะบอกว่า "พอแล้ว"
แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเลิกทำสิ่งนี้ แล้วชีวิตนี้กูจะไปทำห่าอะไรได้อีก

...

November letter from Lee and Reggie

Dear Dhyanasangha,

Lee and I send our warm greetings to you by way of this November letter.

Please remember above all how important the protectors are to our life, our practice, and our journeys. Of course, when we talk about protectors, fundamentally, we are not talking about external deities with many arms and heads. We are referring to a certain way that energy appears in our lives, sometimes quite wrathful but always with compassion, to wake us up.



What we call the protectors is the “energy of awareness” that bursts into our environment and, yes, sometimes with a form that has multiple heads and limbs, but often not. After her Vajrakilaya practice the other day, Lee said to me, “the wrathful form of the deities is actually the way things are,” which she explained as how the basic energy of the awakened state communicates with us. So while theism in relation to the protectors doesn’t quite work, neither does a “pure” non-theism. We ride the razor’s edge.

How do we sense the activity of the protectors? It is the energy that disrupts our attempts to take absolute control over our space, our world; it is the big “NO” that happens as we try to manipulate and solidify our lives in order to feel secure and finally “become somebody.”

Look for that neurotic upheaval, that disruptive emotion, just as things seem to be going okay; that outburst or attack of insanity from your partner, just as you thought the relationship was stabilized. Look for the person you are trying to work with to suddenly threaten everything you are doing, the phone going dead before an important phone call, the appointment you arrived at a week early; the job situation that suddenly turns sour.

In that moment of disruption, suddenly a very big space opens up. It is right on the spot, right there in that moment. Of course, you have to be willing to look for that and not just react with habitual mind, in defense, anger, or depression. But if we are willing to look at the sudden shift of space that occurs with such a disruption—which is the activity of the protectors--we will suddenly find our minds to be very, very vast indeed, dwelling in the open, dark, terrifying but very pure space of the unknown. It is open and endless, and it is freedom. We are, momentarily, one with the Dharmakaya. Please look for it.

We are always getting caught by ourselves, without quite realizing it. Our practice lays the essential ground for waking up, but sometimes we are temporarily caught by some thought, some preconception or solid idea that we cannot even see. At that point, the protectors are our only resource—the “fierce energy of awareness,” the protecting energy of the awakened state. And because we do the chants and think of them with devotion and invitation, they do turn up. Horrification and liberation on the spot, “one without a second.”

So let us be so happy about the protectors and the crazy, wild life we have in this lineage with them. No ground, ever opening, ever terrifying and liberating. Let us all practice to our life’s capacity and our heart’s content, knowing there is no other way, and share our journey with one another.

With love in the Dharmasagara lineage of our great siddha guru, Chogyam Trungpa,

Lee and Reggie

trust is the key

trust is the key. no matter what happens, just trust. whenever things begin to get solidified, open more and trust. whenever mind begins to shrink, notice it and open even more. Open your mind like the sky--endless and vast; at the same time, be grounded like the earth that always accommodates things as they are. Then, from that ground, serve others unconditionally and truly from the depth of your being.

without a yellow shirt

"การจะรักและเคารพใคร ไม่ใช่คนนั้นต้องถูกต้อง ดีไปเสียทุกอย่าง
คนทุกคนมีด้านดีและด้านไม่ดี ต้องมองทั้งสองด้าน
แล้วเราก็จะให้ความเคารพบุคคลนั้นได้อย่างสนิทใจ
และเป็นการเคารพที่ยั่งยืนไม่ฉาบฉวยแบบเป็นฮีโร่..."

ส.ศิวรักษ์



เส้นทางที่เราเลือกเดิน หาใช่เป็นการเลือกตามชอบใจ
อันแรงใจนั้นได้ถูกบันดาลจากอริยปัจเจกผู้เดินตามทางสายนี้มาก่อน
บุคคลเดินดินธรรมดา ผู้แสดงตัวอย่างของการดำเนินชีวิตอันเรียบง่าย
แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่าและความหมายในทุกลมหายใจเข้าออก...

If...

"ผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อตนเองเท่านั้น ที่จะซื่อสัตย์ต่อผู้อื่นได้
ผู้ที่ทรยศแม้กระทั่งตัวเอง ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยเพียงใด
...ผู้นั้นไม่มีทางซื่อสัตย์ต่อผู้อื่นได้"

ส.ศิวรักษ์

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;

If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don't deal in lies,
Or, being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise;

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;

If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build 'em up with wornout tools;

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;

If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on";

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;

If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run -
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man, my son!

poem by Rudyard Kipling

humble and open

when you have been working on yourself so seriously for quite a long time, there's tendency that you become so hard on yourself. then, instead of opening up to the world, you might become pessimistic and completely shutted down. At that point, your spritual practice might turn to be a method of escape from various possibilities in your life, from people you meet, and from your own wisdom and compassion.

Having been spending days with Ajarn Sulak, I learn to become more humble and generous to myself. I am so touched by the way he meets every person with such an open heart without any kind of agenda or bias. It's like what he says:

"I have been mindful in all that I said and did to other, even in my thoughts, and acted throughout the day with complete honesty toward each person I came into contact with, then may a new power be born. And by force of this new power, may I and all those in my world achieve through our work true happiness and prosperity."

Sulak Sivaraksa

โหล โหล ท่านนายกฯ

"ท่านนายกฯ ท่านบอกมาปีเดียวจะทำไรได้ ถ้าพูดอย่างนี้คุณก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อรัฐบาลอังกฤษจะให้เอกราชอินเดียนั้น ได้ส่งหลอดหลุยส์ไป ให้เวลาหนึ่งปี ให้ทำให้สำเร็จ ให้อำนาจเต็มที่ ก็ทำได้สำเร็จ นี่อะไร อำนาจก็มีเต็มที่ ยังหยอยๆ อย่างนี้หรือจะทำได้สำเร็จ คณะรัฐมนตรีที่ตั้งอยู่นี่ ส่วนใหญ่กึ่งดิบกึ่งดีทั้งนั้น ทำอะไรได้"

อ่าน 'ส.ศิวรักษ์' ชี้นายกฯใหม่ถอดใจตั้งแต่ยังไม่เริ่มงาน

หลวงปู่กำลังจะมา...

ตื่นเช้ามาด้วยเสียงโทรศัพท์จากอาจารย์สุลักษณ์ กำลังคิดถึงอาจารย์ว่าไม่รู้จะมาถึงเมื่อไหร่ ตอนนี้อยู่ที่ LA แล้ว กำลังจะมาโบลเดอร์วันพฤหัสนี้

ใช้เวลาเกือบทั้งวันในการติดต่อหาคนที่จัดตารางการมาเยือนของอาจารย์สุลักษณ์ รู้สึกผิดหวังกับการเตรียมการของทั้งนาโรปะกับวิทยาลัยโคโลราโด ดูเหมือนจะไม่มีใครให้ความใส่ใจกับการดูแลผู้ใหญ่ในตำนานท่านนี้มากนัก

ยังไงความเคารพรักผู้ใหญ่ในวัฒนธรรมบ้านเราก็มีความงดงามกว่าในบ้านเมืองนี้มาก อาจารย์สุลักษณ์เหมือนหลวงปู่ที่ผมนับถืออย่างสุดหัวใจ ท่านใช้ชีวิตยิ่งกว่าพระ ไม่เคยร้องขออะไรจากใคร หากใครเคยได้ใกล้ชิดกับท่าน จะสัมผัสถึงความงามบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้เลย

ว่าจะเข้ารีทรีทที่บ้านฝึกเข้มสักอาทิตย์ เลยต้องเลื่อนไปก่อน คอยดูแลโพธิสัตว์ท่านนี้ให้ดีที่สุดก่อนดีกว่า

__________________________________

อ่านบันทึกการมาเยือนของอาจารย์สุลักษณ์ครั้งก่อน คลิ๊กที่นี่

fall

ร่วงแล้ว ใบเรา ปล่อยเจ้าร่วง
ไม่เคย คิดห่วง ไม่หวั่นไหว
สีส้ม อ่อนปลิดขั้ว เกลื่อนทั่วไป
ปลิวท้าทาย แรงแดด แผดนภา

ใช่อ่อนแรง หรือสิ้น อนาคต
ใช่ท้อแท้ รันทด หมดคุณค่า
ร่วงเพื่อรอ ฝนฉ่ำ โปรยลงมา
ผลิใบ แตกยอดกล้า ตามวงจร..

จาก "วัฎจักร" โดย ศาสตร์ เทพนวล

Eternity

He who binds himself a joy
Does the winged life destroy;
But he who kisses the joy as it flies
Lives in eternity's sunrise.

William Blake

with reggie

i'm so glad that my parents had a chance to meet with Reggie. this is the picture taken at the end of Reggie's talk at Naropa on Friday, September 29.

mom and dad's visit

last week, i had such a wonderful time with my parents. we did a 5 days 4 nights road trip around Colorado and Utah visiting many gorgeous places including Aspen, the Arches National Park, Canyonland National Park, Mersa Verde National Park, and Black Canyon National Park.