เป็นช่วงเวลาของการเผชิญหน้ากับความเหงาที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
เวลาเหงาแล้วอยู่กับความเหงา โดยที่ไม่พยายามจะหาอะไรมาทำ
มันรู้สึกเหมือนมีหนอนอยู่ในหัวใจ ทั้งเจ็บ ทั้งจั๊กจี้
บางทีเหงาจนรู้สึกว่าร่างกายกำลังจะระเหิด
เลือดในตัวกำลังจะระเหย
มันเหงาจริงๆ เหงาจนคิดอะไรไม่ออก
ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน
ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่...
ในท่ามกลางความเหงา ได้ดูหนังดีๆสามเรื่อง
"Harvey" หนังเก่าสมัยคุณแม่ยังเด็ก ดูเรื่องนี้กับแม่ชีเจ็งเคอร์ และคุณซูซาน
"I love Huckabees" ดูคนเดียว..นาโอมี วัตส์ น่ารักจริงๆเลยพับผ่า
และ "Eternal Sunshine of the Spotless Mind" ดูคนเดียววันนี้นี่เอง
สงสัยเพราะเรื่องสุดท้ายนี่เองล่ะมั๋ง ที่ทำให้นั่งเขียนเกี่ยวกับความเหงาอยู่นี่
