น้องพราว (ด์)

ลูกของหนกกะตาที่เพิ่งลืมตาดูโลกมาได้ไม่ถึงเดือน
เห็นลูกของเพื่อนแล้วใจสั่น...

over and over

it's my custom to reflect on what happened throughout the year when it's time to replace for a new calendar.

Year 2006 has been a very rough year for me personally. while the journey continued to unfold, i found myself often in a state of depression and self-doubt. The more i discovered unique potential within, the more i also found limitation in some dark corners of myself. i was terrified and sometimes even wanted to hide on the other side of the universe.

my ngondro practice has come to its final stage. in a sense, 2006 could also be seen as the year of ngondro. Perhaps, that's why it was so terrifying. the vajra world had begun to really haunt me days and nights unceasingly.

there's no turning back; at the same time, there's no end to it. if you just took pride in where you are and stop opening to learn and accept things as they are without judgments, you would just become an arrogant person--an unworthy vessel for the genuine dharma. that's why the more progress you make, the more you have to be able to let go of yourself completely.

like reggie said, "you have to be willing to die over and over."

ธรรมดาสภาวะ

ด้วยความรู้สึกพร่องที่ปรากฏเสมือน
เป็นปมเงื่อนภายใน
เป็นปมทุกข์เผาใจ
ที่เราหลงผิดคิดไป
...ที่แท้หาได้มีอยู่จริง ๛

<อ่านต่อทั้งหมด>

toward the truth

"truth makes little sense and has no real impact if it is merely a collection of abstract ideas. truth that is living experience, on the other hand, is challenging, threatening, and transforming. the first kind of truth consists of information collected and added, from a safe distance, to our mental inventory. the second kind…is an act of surrender, of complete and embodied cognition that is seeing, feeling, intuiting, and comprehending all at once. living truth leads us ever more deeply into the unknown territory of what our life is."

reggie ray

some says...

"men are stupid
and women are crazy."

losing heart

it has been snowing cats and dogs for two days now and my car has already been buried into nearly 3 feet of snow. my inner state of mind seems to reflect the outer state of weather--pretty cold and grim. amidst all that, i found this quote by Trungpa Rinpoche very helpful.



"yes, you give up; you lost heart. you think, "nothing may happen to me at all. nothing may happen to me. i may not actually attain enlightenment." and you lose your heart. or maybe you say, "i am going to be eternally constipated." that is losing heart. you're stuck with your shit and piss in your body for the rest of your life. that can happen at the same time that you still take pride in your practice."

thank you, rinpoche. your insight is very grimly brilliant, indeed.

let's go

in the snow storm of confusion
in the darkness of ignorance
in the cold wind of arrogance
i take on this journey with vajra confidence--

to see the sun dance
to see the moon glance
to see the mountain pant
with all the angels and demons' delights!

upside down

song: upside down
artist: Jack Johnson
album: Curious George (Soundtrack)

Who's to say
What's impossible
Well they forgot
This world keeps spinning
And with each new day
I can feel a change in everything
And as the surface breaks reflections fade
But in some ways they remain the same
And as my mind begins to spread its wings
There's no stopping curiosity

I want to turn the whole thing upside down
I'll find the things they say just can't be found
I'll share this love I find with everyone
We'll sing and dance to Mother Nature's songs
I don't want this feeling to go away

Who's to say
I can't do everything
Well I can try
And as I roll along I begin to find
Things aren't always just what they seem

I want to turn the whole thing upside down
I'll find the things they say just can't be found
I'll share this love I find with everyone
We'll sing and dance to Mother Nature's songs
This world keeps spinning and there's no time to waste
Well it all keeps spinning spinning round and round and

Upside down
Who's to say what's impossible and can't be found
I don't want this feeling to go away

Please don't go away
Please don't go away
Please don't go away
Is this how it's supposed to be
Is this how it's supposed to be

nature of argument

สิ่งหนึ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงในการทำงานเขียนก็คือ การเผชิญกับเสียงตอบรับ
โดยเฉพาะงานเขียนทางจิตวิญญาณด้วยแล้ว
ย่อมต้องฝึกการฟังเสียงตอบรับในเชิงลบอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
เสียงตอบรับในเชิงลบนั้น เป็นสิ่งที่น่าสนใจ
เพราะทำให้ผู้เขียนได้เห็นแง่มุมที่หลากหลายมากขึ้น
ได้เรียนรู้ข้อจำกัดของการสื่อสาร
แล้วสร้างสรรค์วิธีการที่สามารถเข้าถึงได้ง่ายขึ้น
คำเยินยอแม้จะฟังแล้วรื่นหูแต่ก็มักจะทำให้ใจลอยไป ไม่ค่อยได้อยู่ติดพื้น...

แต่กระนั้นงานเขียนงานแปลที่มีเป้าหมายเพื่อกระตุ้นให้ผู้คน
ได้หันมาฝึกฝนปฏิบัติกับตัวเอง
ได้หันมาสนใจ และจริงจังกับข้อจำกัดทางอัตตาที่คับแคบ
โดยเฉพาะหลักการทางความคิดทั้งหลาย
แม้แต่ปรัชญาทางพุทธ หรือความรู้ในพระคัมภีร์ทั้งหลายก็ดี
มักจะได้รับเสียงตอบรับในลักษณะ "ชวนเถียง"อยู่บ่อยๆ
แม้จะไม่สามารถบังคับให้ไม่เกิดได้
แต่พอได้รับบ่อยๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อใจเป็นระยะๆ

ชวนให้คิดถึงท่านนาคารชุน
แม้งานของท่านมักจะถูกมองเป็นหลักปรัชญาการโต้วาทะ
ที่สำคัญที่สุดของพุทธ แต่จริงๆแล้วงานของท่านล้วนมีขึ้น
เพื่อเป้าหมายการทำลายทฤษฎีข้อโต้แย้งทั้งหมด
เพื่อให้ผู้ปฏิบัติเข้าสู่สภาวะของความไม่ยึดมั่นในหลักการ
สู่การรับฟังเสียงแห่งประสบการณ์ด้านในอย่างไม่ตัดสิน

การโต้แย้งที่ดีไม่ได้เป็นไปด้วยความอหังการว่าข้าแน่
หรือเพื่อการปลุกเร้าให้เกิดการโต้แย้งอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

แต่การโต้แย้งที่ดีควรเป็นไปเพื่อเป้าหมายแห่งการปัดเป่า
เมฆหมอกของความยึดมั่นทางหลักการที่เวียนว่าย
ช่วยเปิดใจให้เราเข้าสู่สายธารแห่งการตระหนักรู้
สู่เส้นทางของการปฏิบัติด้านใน
นั่นคือการโต้แย้งแบบนาคารชุน

ก็คงได้แต่บอกตัวเองว่า เราก็ได้แต่ทำหน้าที่ของเราไปเรื่อยๆ
ฝึกฝนตนเองด้วยความอ่อนน้อม
เปิดใจที่จะเรียนรู้เสียงตอบรับในทุกๆด้าน
หากสิ่งที่ทำเป็นไปตามครรลองของธรรมะ สิ่งนั้นย่อมไม่ตาย
แม้คุณค่าของมันอาจจะฉายออกมาให้ผู้คนได้เห็นค่าไม่ได้ในทันทีก็ตาม

"neither from itself nor from another,
nor from both,
nor without a cause,
does anything whatever, anywhere arise."

"although (the term) "self" is caused to be known (of, about), and although (a doctrine or teaching of) "no self" is taught, no "self" or any "nonself" whatsoever has been taught by the Buddhas. the designable is ceased when/where the range of thought is ceased,

nirvana is like phenomenality, unarisen and unstopping. everything is actual, or not actual, or actual and not actual or neither actual nor not actual; this is the Buddha's teaching.

independent, peaceful, not delusionally diversified by delusional diversification devoid of mental construction, without variation, this is the mark of thatness.

whatsoever becomes dependently, is not insofar, that and only that. nor is it the other; therefore, it is neither exterminated nor eternal.

not singular, not plural, not exterminated, not eternal, this is the immortal teaching of the Buddhas, lords of the world. and again, when the disciples are destroyed and full Buddhas do not arrive, the gnosis (knowledge, etc.) of the independently enlightened Buddhas proceeds without association (with teachings)."

from Nāgārjuna's Mūlamadhyamakakārikā

TNH in Thailand

Thank you for the good news about Thich Nhat Hanh's visit to Thailand in May2007. It's such a blessing for people in our country to have an opportunity to meet with one of the truest bodhisattvas in our time. I hope the government is not trying to mess up his visit too much with all kind of formality from people up there.