มอง

เราต่างก็ต้องการมองเห็นสิ่งต่างๆอย่างชัดเจน
ปราศจากผลกระทบให้บิดเบี้ยวจากอคติ
บิดพลิ้วจากความหวัง
บิดเบือนจากความกลัว
...
เราต่างก็ต้องการมองเห็นตัวเองและผู้อื่นตามที่เป็นจริง
ต่างก็อยากโบยบินเป็นอิสระ

แต่ขณะเดียวกัน
เราก็เพียงต้องการมองสิ่งที่อยากมอง
ปราศจากการศิโรราบให้กับสิ่งใด
...
เราบอกตัวเองว่า "ไม่พร้อม"
โลกที่เป็นจริง สว่างเกินไป
เจ็บเกินไปที่จะมอง
เจ็บเกินไปที่จะยอมปล่อยบางสิ่งบางอย่าง
ที่เราหวงแหนยิ่งกว่าชีวิต
...
แล้วเราก็ได้สูญเสียชีวิต
ได้สูญเสียศักยภาพของการมอง
ได้สูญเสียมิตรภาพกับสิ่งที่เป็นจริง
ทั้งๆที่เห็นแสงสว่าง
และความเป็นไปได้ในตัวเองอยู่รำไร